کتاب هشت بهشت

تذکره مجالس النفائس (تالیف ۸۹۶ق) امیر علی‌شیر نوائی یکی از منابع اصلی شعر و شاعری در قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری، خصوصا در کانون ادبی هرات عهد تیموری است. اصل این کتاب به زبان ترکی جغتایی است، اما با توجه به اهمیتش چند بار به زبان فارسی ترجمه شده است.هشت بهشت نخستین ترجمه فارسی این تذکره است که محمد بن مبارک، ملقب به حکیم قزوینی، در صفر ۹۲۹ق آن را به اتمام رسانده است. قزوینی در ترجمه خود مطالبی را به اصل کتاب افزوده و بسیار در متن آن دخل و تصرف کرده است. او بسیاری از شاعران فارسی‌سرای ممالک عثمانی را در بهشت ششم و روضه دوم بهشت هشتم معرفی کرده که در تذکره‌های دیگر به‌ندرت یافت می‌شود.