شصت و سه

پنجاه سـال از درگذشت استاد حسین تهرانی می‌گذرد و زندگی هنری او‌، بیش از هشتاد سال است که با جاودانگی‌اش معنا می‌شود. تاریخ تمبک بی‌تردید به قبل و بعد از حسین تهرانی تقسیم شده است‌. یگانه‌ ساز کوبه‌ای موسیقی دستگاهی ایران‌، پیش از او تنها به یک شکل محدود بود و بعد از او به تنوعی رنگین رسید‌. به‌طوری که هیچ تمبک‌نوازی از دستاوردهای او بی‌نیاز نیست‌. گرچه هیچ تمبک‌نوازی هم در مجموع شرایط هنری و انسانی به حد او نرسید‌.کتاب حـاضر‌، دسترنـج دوستـدار شخصـیت اوسـت‌: محمود رفیعیان که خود نوازنده و معلم و مولف در هنر تمبک‌نوازی است‌. نزدیک بیست سال از زندگی او صرف گردآوری و تنظیم مطالب این کتاب شده است و جزئی‌ترین نکات مربوط به استاد از چشم او دور نمانده است‌. باشد که این دستاورد عاشقانه‌، پنجره‌ای پاک و روشن باشد به دنیای زندگی، هنر والا و سلوک پررنج مردی آفریننده و پاک‌نهاد که موسیقی ضربی ایرانی را شأنی و شوری و مقامی و منزلتی بخشید که نمایاندن آن کتابی مستقل و مفصل می‌خواست‌. کتابی که باید بگشاییم و بخوانیم و همراهش گوش کنیم به صدای سحرانگیز چوب و پوست و دودانگ سوخته حال دوست‌، که همنوا با سرانگشتان چالاک خود‌، مهر و معرفت بر روح آدمی نقش می‌زند.