آقای سفیر

“آقای سفیر” اثری است از “محمدمهدی راجی”، که آن را در “گفت و گو با محمدجواد ظریف سفیر پیشین ایران در سازمان ملل متحد” به رشته‌ تحریر درآورده است. به گفته شخص “محمدجواد ظریف”، ورود او به عرصه‌ دیپلماسی کاملا تصادفی بود. در سال 1977، دو سال قبل از انقلاب اسلامی، این جوان 16 ساله با ویزای دانشجویی به آمریکا سفر کرد. زمانی که انقلابیون شاه را در تهران سرنگون کردند، ظریف تصمیم گرفت در نمایندگی ایران در سازمان ملل در نیویورک کار کند.او که به زبان انگلیسی مسلط و دارای مدرک دکترا از دانشگاه دنور بود، بخش اعظمی از زندگی پس از انقلاب خود را در ایالات متحده ماند و در رده‌های مأموریتی در نیویورک ارتقا یافت. ویلیام میلر، سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین که بارها با ظریف در نیویورک ملاقات می‌کرد، گفت که این دیپلمات هم به مسائل ایالات متحده بسیار آگاه بود و هم عمیقا نسبت به شرایط کشور خود آگاهی داشت. طبق خاطراتی که بر اساس سلسله مصاحبه‌های او با “محمدمهدی راجی” تحت عنوان “آقای سفیر” منتشر شده، وی اذعان داشته که همواره به آداب و رسوم کشور خودش پایبند بوده است. “محمدجواد ظریف” به‌عنوان وزیر امور خارجه، ترفند دشواری را که آغاز عادی‌سازی روابط ایران با جامعه بین‌الملل، به‌ویژه واشنگتن بود، مدیریت کرد. او در یک دیدار تاریخی دوجانبه با جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل، تابوی 34 ساله‌ای که جلوی مذاکرات مستقیم بین تهران و واشنگتن را می‌گرفت، شکست. او از آن زمان بارها با حفظ سنگر جمهوری اسلامی ایران، با همتایان خود در ایالات متحده ملاقات کرد که در شرایط بیش از سه دهه خصومت، امری قابل توجه به حساب می‌آمد.