کتاب دیجور

گاهی اوقات به گذشته فکر می‌کنم، گذشته‌ای که در آن خبری از این لکه‌سیاه لعنتی نبود، گذشته‌ای که در آن تنها مزاحم همیشگی‌ام خودم بودم، گذشته‌ای که پر بود از سکوت‌های صداداری که از شنیدن آن‌ها به وجد می‌آمدم. آوای آن سکوت‌ها به اندازه‌ای زیبا بود که مرا یاد آن سمفونی‌های حیرت‌انگیز می‌انداخت. اما حالا زندگی‌ام پر شده از فریادهای خاموش، فریادهایی که وقتی می‌خواهند از زندان حنجره‌ به بیرون فرار کنند یک نیروی امنیتی سیاه‌پوش آنان را دستگیر می‌کند و جلوی دهانشان را می‌بندد.