کتاب باباطاهر نامه

قضیۀ باباطاهر مثل یک قصۀ معماآمیز است که در نخستین نظر بدیهی و ساده می‌نماید. ملاحظه می‌کنید که این همه چاپ‌های گوناگون با خط زیبا، مصور و غیر مصور، مترجم و غیر مترجم از باباطاهر هست و لابد هرچه تعداد ترانه‌های آن بیشتر باشد بهتر است! اما اگر کمی دقیق شویم پرسش‌ها پیدا می‌شوند: باباطاهر کی بوده؟ کی بوده؟ این اشعار معروف چه مقدارش از آن اوست؟ زبان یا لهجۀ اصلی این اشعار چیست و چه نسبت و ارتباط با اشعار «فهلوی» دیگر دارد؟ آیا فهلویّات اصیل و دست‌نخورده‌ای از قرون گذشته در دست داریم؟ اینها را چطوری باید خواند؟ آیا صرف اینکه به سلیقۀ خود کلمات را «عامیانه» کنیم. مثلا مانند مشهدی‌ها «من» را «مو» بگوییم کافی است؟…