کتاب تهران و تجربه حکمرانی محلی

محیط فیزیکی و کالبدی تهران بسیار وسیع است. قلمرو شهر از هر جهت تا جایی که امکان زیست در آن وجود داشته )یا قابلیت زیست پذیری داشته (گسترش یافته است. چهرۀ ظاهری شهر کاملا متأثر از چهرۀ سایر شهرهای دنیاست و معماری آن به شدت از معماری سایر شهرهای دنیا تأثیر پذیرفته است. راه ها و خیابان ها، میادین و علائم و نشانه ها، همه متأثر از سایر شهرهای جهان است. زیرساخت های اقتصادی شهر و حتی سرمایه داری در آن بعد شهری پیدا کرده است. شهر، مانند یک کشور، ابعاد و طول و عرض، و پیچیدگی ها، نیازها و خواسته های خود را دارد. تهران دیگر نمی تواند مانند گذشته اداره شود، بلکه به نوعی سبک مدیریتی نیازمند است که نمایندگان همۀ اهالی شهر در آن سهیم باشند. چنین شهری با انتصاب یک مدیر، به هر روشی که صورت گیرد، مدیریت پذیر نیست و باید از تجارب سایر شهرهای مشابه در جهان استفاده کند. امروز در بسیاری از شهرهای بزرگ و کوچک دنیا دولت شهری وجود دارد. این دولت محلی (شهری) شامل پارلمان شهر و مدیر شهر است. پارلمان شهر همان شورای شهر است که نمایندگان برگزیدۀ مردم در آن حضور دارند و مدیر شهر، یعنی شهردار، به اشکال مختلف برای مدتی معین انتخاب می شود.