کتاب سنت تصحیح متن

ادبیات کلاسیک فارسی و در مقیاسی وسیع تر فرهنگ اسلامی هویت دیرین خود را در متنهای بازمانده از دوره های پیشین بازیافته است. متن هایی که هر کدامشان بازگوکننده خطوط فکری و جهت گیری های دوره ای از دوران های تاریخی و، باریک تر از آن، بازتاب دهنده ابعاد شخصیتی پدید آورندگان آن هاست. این متن ها از گذشته های دور به دست نسخه برداران و خواستاران آن رونویس شده و با نقص و کمبودهایی بالاخره به دست ما رسیده است. آنچه امروز برای فرهنگ و به ویژه ادبیات ما اولویت دارد بازیابی و نشر این میراث خطی به وجهی پسندیده و نزدیک به اصل آن هاست. این کار از طریق استفاده از شیوه های علمی تصحیح متن میسر می شود که تا دیروز گمان می رفت (دست کم برای بسیاری ) که دربست از غرب برای ما به ارمغان آمده است. دلیل عمده این پندار هم آن بود که، در ابتدای دوران استفاده از صنعت چاپ، غربیان متن های کهن ما را تصحیح و منتشر می کردند و برخی از محققان پیشگام ایرانی مانند محمد قزوینی هم نخستین کارهای متن شناسی خود را در غرب و گاهی با کمک غربیان سامان دادند. کتاب حاضر گام را عقب تر می گذارد و ضرورت های بازیابی و بازشناسی متن ها را در فضای فرهنگ ایران در دوران اسلامی جستجو می کند و از مسیر این جستجو دست پر بازمی گردد. سخن بر سر این است که تمدن اسلامی وقتی در دامان فرهنگ ایرانی بارور شد و به شکفتگی و بالندگی مضاعفی دست یافت، نمی توانست از امر لازمی مثل رجوع به نصوص فرهنگی بی نیاز باشد و در این مراجعه لازم می آمد همه جنبه های اطمینان و اتقان را بیازماید تا آنچه به جایی و کسی منسوب می دارد در انتسابش ذرهای تردید روا نباشد و…