کتاب اخلاق عرفانی عطار نیشابوری

کتاب حاضر در زمینه مبانی، نظام مندی و نظریه اخلاقی از منظر عطار نیشابوری نوشته شده و موضوع عرفان در ادبیات را دنبال می کند. این کتاب نتیجه پژوهشی است که بخشی از رساله دکترای نویسنده محسوب می شود؛ تلاشی است برای ارائه تصویری از اخلاق عرفانی عطار نیشابوری که مشتمل بر سه ضلع مبانی، نظام فضایل و رذایل و نظریه اخلاق هنجاری است. مقصود اصلی این کتاب در واقع نظام مندسازی اخلاق عرفانی عطار است مبتنی بر روابط چهارگانه انسان یعنی ارتباط با خدا، ارتباط با خود، ارتباط با انسان های دیگر و ارتباط با طبیعت پیرامونی و ساحات پنج گانه عقیدتی، احساسی و عاطفی، ارادی و گفتار و کردار صورت گرفته است. همچنین تلاش شده روابط علّی میان فضایل و رذایل یا تقدم و تأخر آن ها در اخلاق عرفانی آشکار شود. اما از آنجایی که اخلاق عرفانی اصالتا ناظر به رابطه انسان با خداست، لازم دیده شده قبل از بحث نظام مندسازی اخلاق عرفانی عطار، به مبانی خداشناسی و انسان شناختی اخلاق عرفانی او پرداخته شود و ضمنا در بخش آخر به بحث درباره نظریه اخلاق هنجاری عطار پرداخته می شود که در واقع برآمده از مبنای و نظام مندی اخلاق عرفانی اوست.