سکوت می‌کنیم… یک دقیقه سکوت برای اشکِ مریم یا همان لاله‌های نگون‌سار، لاله‌های خون‌رنگ دشت‌های باستانی‌مان. یک دقیقه سکوت به‌حرمتِ گل اشک، گلی که شاهد فرود تیغ ظالم بر گلوی سیاوُش بی‌گناه بود. «چو سرو سیاوُش نگون‌سار دید/سراپردۀ دشت خون‌سار دید/بیفکند سر را زِ اَندُه نِگون/بشد زان سپس لالۀ واژگون» گلی که هنوز می‌گوید آرام… آرام… بر جوان‌مرگی بی‌گناهان پاکیزه‌سرشت… و سکوت می‌کنیم، برای هرآنچه شما نهفته در دل دارید… سکوت.