کتاب انسان در شعر معاصر

“انسان در شعر معاصر” اثری است درخشان از نویسنده ی خوش قلم، مانایاد “محمد مختاری”، که برای اولین بار در دهه ی هفتاد به انتشار رسیده بود و در آن شعر امروز، از دریچه ی قلم “مهدی اخوان ثالث”، “نیما یوشیج”، “احمد شاملو” و “فروغ فرخزاد” مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه “محمد مختاری” در کتاب “انسان در شعر معاصر” به آن پرداخته، درک تصویری است که از انسان در اشعار کهن تا امروز ایران ارائه شده است. نویسنده در این مسیر به شباهت و تفاوت هایی که میان درک و دریافت شاعران معاصر از این قضیه وجود داشته پرداخته است و سیر تکامل اندیشه ی مدرن در جهان نیز از جمله مسائلی است که مورد تجزیه و تحلیل وی قرار گرفته است.در این راستا شاعران کلاسیک و چهار شاعر معاصر نامبرده شده، زیر ذره بین “محمد مختاری” قرار گرفته اند و درک حضور دیگری، مسائل متنوع انسانی و ارزش های جمعی و فردی، به عنوان عاملی تفکیک ناپذیر از شعر معاصر مطرح شده اند. با وجود اینکه شعر فارسی، در برخی موارد درگیر گرفتاری های پارادوکس وار و بازدارندگی آسیب زننده ای می باشد، اما همواره این گرایش به ارزش های فردی انسانی در آن دیده شده و توانسته درک واضحی از حضور دیگری را در عرصه ی شعر، حتی بیشتر از سایر عرصه های ذهنی ارائه کند. درک حضور دیگری مفهومی است که به اعتقاد “محمد مختاری” یک امر طبیعی به حساب می آید و فقدان آن سبب تحقیر انسان می شود. به همین جهت یکی از مولفه های قابل توجه شعر معاصر، دستاوردهای افتخارآمیزی است که در اندیشه های نو با طرح حق و شان و حضور انسان همراه شده است.