کتاب انوار الالهیه

شمس الدين محمد بن اشرف سمرقندي (۶۳۸-۷۰۴ق.) يكي از منطق‌دانان گمنام دوره طلايي منطق اسلامي است. درباره زندگي او اطلاعات بسيار اندكي در دست است: در جايي خواندم كه او شاگرد ابن كمونه بوده است. درباره تاريخ وفات او اختلاف بسيار است و سال‌هاي ۶۰۰، ۶۷۵، ۶۹۰، ۷۰۴، ۷۰۹ و سال‌هاي ديگر را هم نوشته‌اند. به اين ترتيب، او معاصر منطق‌دانان بزرگي مانند اثيرالدين ابهري (۶۰۰-۶۶۴ق.)، خواجه نصير طوسي (۵۹۷-۶۷۲ق.)، نجم الدين كاتبي (-۶۷۵ق.)، سراج الدين ارموي (-۶۸۳ق.)، قطب الدين شيرازي (-۷۱۰ق.) و علامه حلي (-۷۱۸ق.) است. سمرقندي از برخي از اين بزرگان نام مي‌برد و آراي برخي ديگر را بدون نام مي‌آورد و بررسي و نقد مي‌كند. او يكي از تاثيرگذاران بر انديشه‌هاي منطقي قطب الدين رازي (م. ۷۶۶ق.) در كتاب شرح مطالع است هرچند قطب رازي هرگز از او نامي نمي‌برد.