کتاب این یک گوشی پزشکی نیست

پژوهش ها اطلاعاتی را که در مورد دانشجویان پزشکی به دست آمده است به ادعاهایی در مورد زندگی حرفه ای آنها تعمیم داده اند. به علاوه مطالعاتی نیز در مورد نگرش ،پزشکان عقاید و عملکرد آنها در زمان پختگی حرفه ای وجود دارد این کتاب به ارتباط بین آموزشهای اولیه و زندگی شغلی می پردازد و بر مطالعه ی عمیق تجارب اینترنها و پزشکان میننی است من پر انم تا بسیاری از افسانه های مرتبط با فرهنگ پزشکی و نیز نیروهای مؤثر در اجتماعی سازی را به عنوان جزء جدانشدنی آموزشهای اولیه به چالش بکشم برای این منظور تئوری عادت واره ی پوردیو را بازتعریف کرده و در حوزه ی تحقیق دیگری به جز محدوده ی متعارف جامعه شناسی (خانواده طیفه ی اجتماعی با آموزش به کار برده ام. بدین ترتیب در مجموع این اثر کاوشی نظری و کیفی پر مفهوم

عادت واره در ارتباط با فرایند تکامل حرفه ای پزشکان تازه کار است. پژوهش های قدیمی تر در مورد نخستین تحولات حرفه ای در پزشکی بر دانشجویان متمرکز بوده و معمولا هم از این سطح فراتر ترفته است اما این کتاب در چارچوبی جامعه شناختی پر کار طبایت تمرکز کرده و ارتباط بین سالهای ابتدایی آن را با زندگی حرفه ای اینده ی فرد به عنوان یک پزشک مورد بررسی قرار میدهد. از آن جا که روند اجتماعی شدن حرفهای تحولات اولیه برای پزشک فرهنگ پزشکی و مراقبت های بهداشتی فرایندی بنیادی محسوب می شود کتاب این یک گوشی پزشکی نیست بر تحلیلی از گستره ی نیروهای فرهنگی مؤثر بر این روند متمرکز است؛ عواملی که چگونگی پزشک بودن و دوام آوردن در این سیستم را به آنها می آموزد هسته ی مرکزی این تحلیل چارچوب جامعه شناختی پییر بوردیو و به ویژه مفهوم «عادت واره ای اوست. هدف من روشن سازی و تشریح فرآیند پیچیده و درهم تنیده ی درونی شدن عادت وارههای مشخص پزشکی و مستندسازی ساختارها و گفتمانهایی است که پزشکان تازه کار با از فارغ التحصیلی یا آنها در گیرند و این نخستین مرحله در تحول حرفه ای آنهاست بدین ترتیب خواهیم دید که پزشکان طی تجربه های آموزشی در چارچوب فرهنگ پزشکی و در واقع به عنوان بخشی از فرایند تحولات حرفه ای می آموزند که پزشکان اجتماعی باشند نه پزشکان بالینی در این اثر در مورد پزشکان میخوانیم و به دنیای آنها سفر می کنیم؛ پزشکانی که تاکنون آنها را از دریچه ی بیماران همکاران دوستان متخصصان موفق و اشنایان دیده ایم