کتاب بابای سیمون

گی دو موپاسان نویسنده ی فرانسوی قرن نوزدهم بود که عموما به عنوان استاد در فرم داستان کوتاه شناخته می شود. او به عنوان نماینده ی مکتب ناتورالیست ، زندگی و سرنوشت و نیروهای اجتماعی را به اصطلاح سرخورده و غالبا بدبینانه ترسیم می کرد.موپاسان پیرو گوستاو فلوبر بود و داستانهای وی با اقتصاد سبک و کارآیی و ظرافت های کارآمد و به ظاهر بی دردسر مشخص می شوند. بسیاری از آنها در طول جنگ فرانسه و پروس در دهه 1870 تنظیم نوشته شده اند و بیهودگی جنگ را توصیف می کنند و نیز غیرنظامیان بی گناهی را که در حوادثی فراتر از کنترل خود گرفتار شده اند ، و تجربیاتشان زندگی آن ها را برای همیشه تغییر می دهد .وی 300 داستان کوتاه ، شش رمان و سه سفرنامه نوشت. بابای سیمون و سی و یک داستان کوتاه مجموعه ای از تعدادی از داستان های کوتاه این نویسنده ی متخصص در داستان کوتاه است. خلاصه ی داستانی که عنوان کتاب نیز می باشد چنین است:سیمون پدر ندارد. در کلاس ، همه به او می خندند. او می خواهد بمیرد و هنگامی که فیلیپ ، آهنگر بلند و مهربان در روستا می میرد ، سیمون می خواهد خود را به درون آب پرتاب کند. کودکی به سختی شبیه بهشت است. ما نمی دانیم چرا … چرا زندگی در عین حال بسیار زیبا و بی رحمانه است؟