کتاب تاریخ اجتماعی ایران در عصر آل بویه

نویسنده کوشیده است به شیوه ای توصیفی و تا حدودی همدلانه و پدیدار شناسانه ساختار جامعه آل بویه و پیوندها و روابط اجتماعی آن را واکاوی کند و تصویری نسبتا روشن از آن به دست دهد.دو مفهوم مهم وفاداری و رهبری در این پژوهش توشع معنا یافته و از حد دولت و حکومت فراتر رفته و جوانب مختلف زندگی اجتماعی مردمان ایران و عراق را در قرن های چهارم و پنجم هجری دربرگرفته است.پارادایمی که نویسنده در این کتاب مختصر به دست داده چنان دقیق و مدلل است که میشود آن را درباره سراسر تاریخ معاصر به کار گرفت.