کتاب توتالیتاریسم

واژه توتالیتاریسم یا تمامیت‌خواهی اولین بار در میانه دهه ۱۹۲۰ از سوی منتقدان ایتالیایی طرفدار مردم‌سالاری برای توصیف رژیم فاشیستی جدید به کار رفت و در دهه ۱۹۳۰ در کشورهای آنگلوساکسون برای اشاره به آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی نیز رواج یافت.بوریس پولی در این کتاب هدف خود را چنین بیان کرده است: ارزیابی شماری از نظریه‌های مورخان درباره علت پیدایش و قدرت یافتن جنبش‌های تمامیت‌خواهانه،شیوه استفاده آنها از اقتدار بی‌سابقه خود و علت شکست آنها. در این راستا او به بررسی مقایسه‌ای سه نظام تمامیت‌خواهانه آلمان نازی،ایتالیای فاشیستی و شوروی کمونیستی از آغاز تا انجام آنها با تکیه بر موضوعاتی مانند مبانی ایدئولوژیک،تصاحب قدرت،شخصیت دیکتاتورها،اقتصاد،فرهنگ،آموزش و تبلیغات،بهداشت و ارزش‌های خانوادگی،ترور و هراس‌افکنی،سیاست خارجی و جنگ پرداخته است.یکی از نتایج کلی او این است که رژیم‌های تمامیت‌خواهانه فقط وقتی که سیاست‌های عمل‌گرایانه را دنبال کرده‌اند نسبتا موفق بوده‌اند،ولی هنگامی که در صدد اجرای آرمان‌های ایدئولوژیک و