کتاب دروغ گوی نابغه

بخشی از کتاب :

سردم شد. بلند شدم. لباس مهمانی اتو کشیده‌ ام را تکاندم. آن‌ وقت پشت خمره را نگاه کردم. ردی از کسی نبود. توی خمره را نگاه کردم. دوست داشتم غولی را ببینم که مثل ابر بود و توی خمره چمباتمه زده بود؛ غولی که به من لبخند می‌زد و می‌ گفت، “نترس! تو از بچه‌ های دیگر کمتر نیستی. چیزی داری که از هیچ مغازه‌ ای و به هیچ قیمتی نمی‌ شود خرید.”