دیوان مولانا محمد ولی دشت بیاضی

ميرزا محمدولی دشت بياضی متخلص به “ولی” از شاعران بنام سدهٔ دهم هجری می‌باشد. ولی معاصر شاه طهماسب اول صفوی، شاه اسماعيل دوم و سلطان محمد خدابنده می‌باشد كه اوايل دورهٔ شاه عباس بزرگ را نيز درك كرده. قدیمی‌ترین تذکره‌هایی که دربارهٔ احوال و ‌زندگی ولی اطلاعاتی بدست داده‌اند، تذکرهٔ خلاصة الاشعار و خیرالبیان است. مؤلف خلاصة الاشعار در مورد او اینگونه قضاوت می‌کند: «مولانا ولی دشت بیاضی یگانه شعرای زمان و سرآمد فصحای اطراف خراسان است، در علم شعر ماهر است. اشعار بسیار از استادان به خاطر دارد، طبعش در اسالیب شعر و اقسام کلام منظوم، به غایت مرغوب است و …» اغلب تذکره‌نویسان او را شاعر سخنور و نیکو بیان عهد شاه طهماسب معرفی می‌کنند. بجز دیوان اشعار اثر دیگری از او باقی نمانده. کتاب حاضر كه ديوان اشعارش می‌باشد، مجموعه‌ای از سروده‌هایش در قالب‌های غزل، مثنوی، رباعيات، غزلواره، قصيده، تركيب بند و …  می‌باشد. دیوان حاضر با احتساب ابیاتی که در تذکره‌ها نقل شده ۵۴۷۹ بیت است.