کتاب روزی روزگاری در طهران

حدود صدوبیست سال قبل مظفرالدین شاه قاجار سینما را به ایران آورد اما سی سال طول کشید تا نخستین فیلم سینمایی ایرانی ساخته شود: «حاجی آقا آکتور سینما رمان روزی روزگاری در طهران روایتی از چگونگی ساختن این فیلم است داستان مردان و زنانی که با جان و دل سعی کردند بر سختیهای فراوان کار غلبه کنند و اولین فیلم بلند سینمایی را بسازند اما داستان تنها بیان تلاش انسانها نیست. روایت اصلی را یک فرشته تبعید شده به زمین بیان میکند فرشته ای که ناگهان سینما را کشف کرده و با دیدن فیلم یقین میکند که سینما چیزی است شبیه دنیای فرشتگان سرشار از رؤیاهایی که روی پرده سفید سینما جان میگیرد و همه به اشتراک آن را میبینند رؤیاهایی که هم وجود دارد و هم نیست ماجراهای طنز آلود و گاه غمناک فرشته ای که عاشق سینما شده است در کنار تلاشهای جوانی که شیفته بازیگری در فیلم است و نیز یک جیب بر که برای اثبات عشقش به دختری ارمنی درصدد شکار فرشته است؛ سه ضلع مثلث این رمان اند. سال ۱۳۱۰ تهران سینما و فرشته ای که دیدن فیلم دلتنگی غربت را در ذهنش کم رنگ میکند.