کتاب زنان زرخرید

“زنان زرخرید” کتابی است به قلم “فریبا کاظم نیا” که در آن به “بررسی وضعیت کنیزان در ایران از طاهریان تا مغول” می پردازد. این اثر که در چهار فصل توسط “فریبا کاظم نیا” تدوین شده، پیشینه تاریخی این مساله را در کنار کالاانگاری کنیزان، جنبه های مختلف ارتباطی شان با گروه های اجتماعی و نگاهی به درون این ساختار مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده کتاب “زنان زرخرید” را با پرداختن به وضعیت کنیزان در دوره ی ساسانیان و دویست سال اول دوره ی اسلامی در ایران آغاز می کند و شرایط آن ها در میان قبیله ها و اقوام مهاجر به ایران، یعنی ترکانی که در دشت های آسیای مرکزی مستقر بودند و اعراب در دوران جاهلی و همچنین دوره ی نخست اسلامی، مورد بررسی قرار می دهد. وی سپس به مساله ی کالا انگاری کنیزان، سوای سرشت انسانی آن ها می پردازد و راه هایی که در آن فرد به کنیزی گرفته می شد، قومیت آن ها، نحوه ی ورودشان به قلمروی اسلامی، مراکز اصلی خرید و فروش و نحوه ی قیمت گذاریشان را زیر ذره بین می برد.”فریبا کاظم نیا” در کتاب “زنان زرخرید”، آموزش کنیزان و نقش های اجتماعی آن ها را بررسی می کند و پیشه های منحصر به فرد و برطرف کردن نیاز های اجتماع توسط آنان و در یک کلام پیوندهای آنان با دیگر گروه های اجتماعی را تشریح می نماید. یکی از نظریاتی که در این کتاب پیرامون آن بحث می شود، نظریه ی کنش اجتماعی پارسونز است و بر اساس متغیرهای الگویی این نظریه، شیوه ی تعامل اجتماع ایرانی در دوره های مذکور با کنیزان، مورد ارزیابی قرار می گیرد.