کتاب زیبایی شناسی انیمیشن

انیمیشین یا همانگونه پویانمایی، نظر جدیدی نیست و اگر از ریشه هایش که به دوران نوسنگی بازمی گردد، بگذریم، فناکیس توسکوپ، زوتروپ، پراکسینوسکوپ و فلیکربوک، قدیمی ترین اسباب های زنده نگاری محبوب اختراع شده در سده هجدهم میلادی و مقدمه شکل گیری انیمیشنی هستند که در قرن نوزدهم و بیستم تکامل تکنیکی یافت و امروز به نقطه ای رسیده که برخی تصاویر خلق شده با فناوری های روز تولید انیمشین از تصاویر واقعی قابل تمیز نیست. این فناوری پیشرفته، عملا بخش چشمگیری از جلوه های ویژه را متروک ساخته و منجر به آن شده تا بتوان شگفت انگیز ترین اتفاقات را به واقعی ترین شکل ممکن به تصویر کشید و رقص فریم های طراحی شده مقابل دوربین از واقعیت مجسم، طبیعی تر جلوه کند و آینده بس شگفت انگیز را پیش روی فعالان و مخاطبان این عرصه قرار دهد؛ آینده ای که در آن انیمشین کارکردهایی عجیب همچون بازسازی میدان جنگ داشته باشد و یک مبارز به جای حضور در مانور واقعی، در محیطی که تفاوتی با جنگ ندارد، حضور یابد و در نهایت بتوان توانمندی مبارز را کامل ارزیابی کرد با این که مطالعه ی سینما از زمان ورود این رشته به برنامه های دانشگاهی در اوایل دهه ی 1960 تا حد زیادی گسترش یافته است، اما مطالعه ی انیمیشن همچنان در حاشیه باقی مانده است. در حالی که بسیاری از دانشگاه ها و کالج ها دارای دوره های آموزشی تولید انیمیشن هستند، اما فراگیری زیبایی شناسی ساختار و تاریخ و نظریه انیمیشن عموما به یک واحد اختیاری تنزل پیدا کرده است که آن هم گاه به صورتی اتفاقی عرضه می شود و یا اصلا تدریس نمی شود. در برخی موارد نیز که درباره ی انیمیشن بحث می شود، آن را به عنوان زیر مجموعه ی یک موضوع دیگر، مثل سینمای پیشرو(آوانگارد) قرار می دهند. “کتاب هنر در حرکت، زیباشناسی انیمیشن، نخستین کتابی است که بررسی جامعی در مورد زیباشناسی انیمیشن در اشکال مختلف آن دارد. در نتیجه می تواند به عنوان یک منبع اصلی در اختیار محققان، دانشجویان و تمام اشخاص که در این رشته فعالیت می کنند قرار گیرد. شش فصل نخست کتاب، پژوهش های گسترده ای در مورد رابطه انیمیشن و ارتباط جمعی (رسانه ها) را شامل می شود. سپس بر روی مسائل زیباشناسی انیمیشن دوبعدی و سه بعدی، انیمیشن محدود و فناوری نوین تمرکز می کند. هفت فصل بعدی کتاب شامل مطالعات گوناگون در مورد انیمیشن انتزاعی، تماشاچیان، نمایش و تاثیرگذاری های نهادینه شده اش می باشد. مارین فرنیس، نویسنده کتاب که بنیانگذار نشریه نیز می باشد، استادیار و مدیر بخش مطالعات سینمایی دانشگاه چپمن در ایالت کالیفرنیا است.”