کتاب سن ژون پرس

کتاب حاضر، شامل شرح زندگانی “سن ژون پرس” (1887-1975 م)، شاعر فرانسوی و نقد و تفسیری بر آثار وی است. گفتنی است، سن ژون پرس در سال 1907 نخستین مجموعه ی اشعارش را با عنوان “مدایح” و با نام واقعی خود انتشار داد و پس از سال ها سکوت، منظومه ی “آناباس” را در سال 1924 با نام مستعار سن ژون پرس منتشر ساخت. آناباس حماسه ای است از مهاجرت فاتحی که هرگاه سرزمین تازه ای را فتح می کرد، در جست وجوی سرزمین بکر و مردمی ناشناخته تر برمی آمد و در واقع در این آوارگی و بی ثباتی تنها در جست وجوی خویشتن بود. این منظومه که با لحن سرودهای روحانی از عالم اسرار عشق ها حکایت می کند، سرودی درباره ی عالم انسانی است و شادی آدمی را نشان می دهد که در میدان پهناور مشاهدات و تجربه های زندگی به پیروزی دست می یابد و باز قانع نمی شود. انتشار این منظومه در محیط ادبی فرانسه تاثیر فراوان برجای گذاشت. برخی دیگر از آثارش عبارت اند از: باران ها، برف ها، بادها، تلخی ها، و علامت ساحلی. سن ژون پرس اشعار خویش را در سطرهای نامرتب و دراز و کوتاه می نوشت، چنان که گاه یک سطر از دو کلمه و گاه از یک بند تشکیل می شد. اشعار او دارای صور ذهنی زیبا و غنی ای است و چون آثار پل والری، اضطراب های روحی را در برابر بحران هایی که بر معیارها و ارزش های عالم انسانی پدید آمده، نشان می دهد. در ضمن تحت نفوذ سفرهای فراوان و ادراک شاعر از سرزمین های پهناور و دوردست قرار گرفته و با آن که از دو مکتب سمبولیسم و سوررئالیسم تاثیر پذیرفته، هیچ گاه از تعزل زیبای شاعر دور نگشته است. اشعار سن ژون پرس قدرت شعر را در نمایان ساختن واقعیت آدمی و اتحاد وی با جهان نمایان می سازد. برای مثال، منظومه ی حماسی “در باب دریا” درباره ی خود دریا نیست، بلکه درباره ی انسانی است که خود را در اختیار دریا قرار می دهد و با آن به نوعی اتحاد می رسد.