کتاب سه شب بی‌ خوابی دیگر

نمایش‌نامه‌های چرچیل بازتابی از تلفیق موج دوم فمینیسم اروپا و رویکردهای نومارکسیستی بریتانیا هستند. او به همراه ادوارد باند، دیوید هر، هرولد پینتر، دیوید ادگار و هوارد برنتن، بنیان‌گذاران موج نو در نمایشنامه‌ نویسی مدرن‌اند که به پیروی از نظریه‌های برتولت برشت با دستمایه قرار دادن وقایع تاریخی، رویکردی مستقیم و انتقادی به موضوعات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دارند. نمایشنامه‌های چرچیل آینه‌ی تمام نمایی از تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انگلستان نیمه دوم قرن بیستم‌اند و به ویژه از جایگاه زنان و تاثیرپذیری آن‌ها می‌گویند. او از ظرفیت‌هایش در نمایشنامه‌نویسی به عنوان ابزاری برای گفتمانی سیاسی که مبتنی بر نگرشی انتقادی و آسیب‌شناسانه است سود می‌جوید. فضای سه شب بی‌ خوابی دیگر بر خلاف بسیاری از آثار چرچیل که وامدار وقایع تاریخی سیاسی‌اند، صورتی اگزیستانسیالیستی دارد و فارغ از پرداختن به علت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی‌ای که منجر به روابطی از این دست شده‌اند، به بازنمود هویت مسخ‌ شده این روابط می‌پردازد.

این نمایشنامه  به دلیل آنکه به شیوایی بازگوکننده‌ی مهارت‌های زبانی و شگردهای نمایشی چرچیل هستند برای ترجمه انتخاب شد. در این نمایشنامه، چرچیل به وضوح به مسائل زنان، هویت تاریخی و امور سیاسی روزگار خودش می‌پردازد. به نظر می‌رسد نمایشنامه حاضر از آن جهت که درگیری مستقیم با مسائلی که در سالار زنان مطرح شده ندارد و در عین حال از بار تحلیلی همه‌فهم و آسان‌تری برخوردار است، در کنار زبان و شگرد نگارشی منحصربفرد چرچیل اثر مناسبی برای آشنایی با زبان و نگاه چرچیل به زیبایی‌شناسی فرم نمایش است.