کتاب شاهنامه ثعالبی

کتاب به معرفی شاهان و فرمانروایان ایران می‌پردازد. بین سنوات ۴۰۸ و ۴۱۲ ه‍.ق به رشتهٔ تحریر درآمده و نسخ موجود از آن منحصر به سه نسخهٔ قدیمی که یکی متعلّق به کتابخانهٔ ابراهیم پاشا و دو نسخه در کتابخانهٔ ملی پاریس بوده و چنانکه در مقدمهٔ آن مذکور است به اشاره امیر ابوالمظفر برادر سلطان محمود سبکتکین تنظیم و از تاریخ سلاطین ایران یعنی از پیدایش کیومرث تا خاتمهٔ امر یزدگرد شروع و بعداً به زمان قدیم برگشته به ذکر ملوک‌الانبیاء بنی اسرائیل و فراعنهٔ مصر و سایر ملوک بنی اسرائیل و برجسته‌ترین نکات و قصص مربوطه بدانان پرداخته، بعداً به ذکر احوال ملوک حمیر و پادشاهان یمن و ملوک شام و عراق تا ظهور اسلام مبادرت و آنگاه ملوک روم و هند و ترک و چین و ذکر احوال آنان گشته تا پس از فراغت از شرح زندگی محمد(ص) و خلفاء و جانشینان آن حضرت و خلفای بنی‌امیه و بنی‌عباس و وزرا و برگزیدگان آنان مانند ابومسلم و برامکه و طاهریه و سنجریه و … سخن را به ذکر ابومنصور سبکتکین و ابوالقاسم سبکتکین و شرح احوال آنان خاتمه داده.