کتاب شعر و آینه

نویسندۀ این کتاب، احسان عباس، اگرچه در ایران چندان شناخته شده نیست ولی پس از طلایه داران نقد ادبی معاصر عرب (چون عباس العقاد و طه حسین، در رأس فهرست نسل دوم منتقدان معاصر عرب نشسته است. در آثار او دقت علمی و ذوق ادبی توأمان حضور دارند و واقع بینی و آگاهی از نیازهای روزگار کاملا روشن است. احسان عباس (2003 – 1920 م.) در این کتاب، که نام اصل آن در عربی «فن الشعر» است حرف هایی می زند که از طرفی بیان تاریخچۀ شعر است و از طرفی رویکردها و نظریه های جهانی شعر. گفته های او در این کتاب به آسانی تعمیم پذیر است و مرزی (و از جمله مرز زبانی) نمی شناسد و حداقل برای فرهنگ های همجوار که ما نیز از آن فرهنگ هاییم از امکان انطباق بالایی برخوردار است. کتاب در اصل سه بخش دارد که هر کدام مستقل از دیگری است: در بخش اوّل از تطوّر تئوری شعر و در بخش دوم از تفاوت میان مکتب های شعر سخن می گوید و در بخش سوم به نقد و بررسی شعر عرب پرداخته است. ترجمۀ فارسی، آن بخش را ندارد. تئوری محاکات، ظهور رمانتیسم، جنبش ضد رمانتیسم، حرکت های ادبی کوتاه مدت، رئالیسم جدید، خیال و وظیفۀ شعر برخی از زیربخش های این کتاب اند.