کتاب عاشقانه های زمینی

اگر فاضیل هوسنو داعلارجا روی شیوه ی خودش نامی یا عنوانی می گذاشت بی شک جریانی شعری در آن دوره به حساب می آمد، یعنی یک جریان شعری در فاصله ی ظهور جریان شعر بی وزن – به همت ناظیم هیکمت – و جریان شعر گاریپ. البته اطلاق نام روی این شیوه از طرف فاضیل هوسنو داعلارجا یا کسی دیگر در آن دوره، گویای این نیست که آیا طرف دارهایی پیدا می کرد یا نه. باید تأکید کنم که رشد اندیشه گی جامعه ی ترکیه در آن دوره به لحاظ نوگرایی هنوز ظرفیت پیروی از دست آوردهای فاضیل هوسنو داعلارجا را نداشت و او اگر نامی برای این جریان منحصر به فرد می گذاشت قدر مسلم توفیق چندانی برای اشاعه ی آن پیدا نمی کرد…