کتاب عقربه ها همیشه غافلگیرم می کنند

آنها كه در چرخه بی‌پايان خشم و انتقام قرار می‌گيرند بالاخره روزى خواهند فهميد، يا زودهنگام و به موقع و يا ديرهنگام و بی‌حاصل. رسيدن به اين درک كه انتقام پايان دهنده خشمِ درون نيست نيازمند رشدى است كه از هر كس و در زمان درست نمی‌توان انتظار داشت اما آن كه تا پايان مسير را براى گرفتن انتقام می‌رود، بالاخره خواهد فهميد كه چيزى در درونش به آرامش نرسيده است.

شايد دو راهى انتقام يا گذر از آن، همان تفاوت ميان تصميم بر مبناى غريزه يا عقل است كه نتيجه‏‌اى كاملاً متضاد خواهد داشت. يكى نتيجه می‌گيرد با گذشت به صورت درست و مناسب به چرخه خشم پايان دهد و ديگرى دنبال خاموش كردنِ آتش درون با انتقام است، گرچه كسى نمی‌داند اين شعله‏‌هاى درونى آيا به اين روش واقعاً خاموش ميشود و آرام می‌گيرد يا نه؟!