کتاب فردوسی و هنر سینما

نویسنده در این کتاب، به بررسی قابلیت های سینمایی «شاهنامة ابوالقاسم فردوسی» (329416ق) پرداخته است. در این بررسی توجه فردوسی به پدیدة رویت به عنوان اصل بنیادین سینما؛ صحنه پردازی به عنوان علم به کارگیری سازمان یافته عناصر معنادار سینمایی؛ عناصر بصری (نور، رنگ، حرکت)؛ عناصر صوتی (گفتار، موسیقی و…)؛ عینیت مداری در به کارگیری عناصر تصویری و شخصیت پردازی در قیاس با هنر سینما مورد مطالعه قرار گرفته است.