کتاب نظریه ها و مانیفست های معماری معاصر

اولین مانیفیست یا مجموعه قوانین رفتاری معماری را باید “ده فرمان خداوند” دانست. افلاطون خداوند را “معمار همه چیزها” می نامد. مانیفیست نوشتن در واقع نوعی شکل هنری غیر معمول همچون هایکو بوده که دارای قوانین خود در خصوص اختصار، لطافت طبع و کاربرد صحیح کلمات می باشد. این کتاب با مضمون فلسفه به بررسی معماری سنتی: بازگشت به مدل های ساختمانی گذشته و اغلب عصر کلاسیک، معماری لیت مدرن: ایده ها و ارزش های سبک و بدون کلیشه از مدرنیسم، معماری نو مدرن: واسازی فرم ها و ایده های مدرن، معماری پست مدرن: ترکیب تکنیک ها و روش های مدرن با ساختمان سنتی و…. می پردازد.