نقش مایه های انسانی در منسوجات ایرانی

هدف از تألیف کتاب حاضر، گردآوری و توصیف دقیق پارچه‌های منقوش شده با نقوش انسانی در ادوار تاریخی ایران است؛ که این مهم با دقت نظر و تکیه‌بر اسناد معتبر تاریخی شامل منابع تصویری، نوشتاری و گنجینه‌های متعدد به سرانجام رسید. پارچه‌بافی یکی از هنرهای قدیمی ایرانی است که در طی مراحل مختلف تاریخی، دچار فراز و فرودهای گوناگونی شده است. استفاده از نقوش، رنگ‌ها و تزیینات روی پارچه‌ها، تحت تأثیر تفکر ایرانیان و البته هم‌راستا با سایر هنرها، در تحول بوده است. حضور نقشمایه‌های انسانی، با ویژگی‌های متنوع ظاهری و نیز حالات متفاوت، در این بافته‌ها قابل ملاحظه است. در دوره‌های مختلف هنری می‌توان تغییرات این نقوش را به لحاظ مضمون، نوع اجرا، چهره‌پردازی و لباس‌آرایی مشاهده کرد. با توجه به نوع نگاه دینی ایرانیان در پس از اسلام و محدودیت‌هایی در کاربرد این نقشمایه‌ها، چگونگی استفاده از آن در پارچه‌بافی ایرانی، امری جالب و حساس است. لذا هدف از تألیف این کتاب، گردآوری و توصیف دقیق پارچه‌های منقوش شده با نقوش انسانی در ادوار تاریخی ایران است؛ که این مهم با دقت نظر و تکیه بر اسناد معتبر تاریخی شامل منابع تصویری، نوشتاری و گنجینه‌های متعدد به سرانجام رسید.