کتاب هنر مفهومی، امر زیبا و پایان(های) هنر (۲)

اهداف جستار حاضر عبارت‌اند از بررسی فروپاشی مرجعیت زیبایی‌شناسی و گفتمان انتقادی مدرنیستی در دهه‌ی ۱۹۶۰، تکوین فرم‌های هنر مفهومی در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰، و پاره‌ای تغییرات پدید آمده در اولویت‌های نقد. توجه نقد مدرنیستی نوعا به «کیفیت تأثیر» نسبی (relative ‘quality of effect’) در نقاشی و مجسمه‌سازی معطوف بود که به‌وسیله‌ی چینش‌های مشهود شکل و رنگ منتقل می‌شد.