چرا ملت ها می جنگند؟

چرا ملت‌­ها می‌‏­جنگند؟ این پرسشی­ست به قامت تاریخ بشر. گزافه نیست اگر ادعا کنیم تاریخ بشر تاریخ جنگ‌‏ها بوده است. برای قرن‌­ها، مناظرات نظری متعددی میان مکاتب فکری مختلف حول این پرسش کهن در جریان بوده است. مطالعات انجام شده در باب «جنگ و علل آن» اغلب از رویکردی واقع­‌گرایانه تبعیت کرده­‌اند. واقع­‌گرایان امنیت را هدف عمده دولت­ها و ناامنی را علّت اصلی جنگ می‌­دانند. اما «ریچارد ند لیبو» در این کتاب می­‌خواهد با گامی سُترگ فراتر از کلان­‌روایت­‌های مادی‌­گرا حرکت کند و طرحی نو در اَندازد.

لیبو با مطالعه ۹۴ جنگ­ بین­الدولی از سال ۱۶۴۸ تا به‌­امروز خرد متعارف از علل جنگ را به چالش می­‌کشد. بازخوانی تاریخ جنگ به ما می­‌گوید که دولت‌­ها عمدتاً نه برای قدرت، امنیت و منافع مادی بلکه برای منزلت و افتخار می‌­جنگند. اساساً پرسش فلسفی لیبو در این کتاب این است که چرا دولت ـ ملت‏‌ها وارد جنگ‌­هایی می­‌شوند که احتمال پیروزی‌‏شان اندک است؟ او با توسل به سه انگیزه بنیادین کنش انسانی در متون یونان باستان و با برجسته کردن توموس (روحیه دلاوری) و منزلت بین‌­المللی سعی در پاسخ به این سوال تاریخی ـ فلسفی دارد که منطق متفاوتی از جنگ، صلح و خطرپذیری در سیاست بین‌­الملل را پیش روی ما می‌­گذارد.