چون صفر تهی، چون الف تنها

گیسو به گل آراسته ای ، لب به تبسم// خاموشی و در خامشی ات صوت و سخن گم// دور از منی آن گونه که عقل از دل و با من// اندوه تو نزدیک تر از لب به تکلم