کتاب کلیات شمس تبریزی

دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولانا جلال الدین محمد بلخی شامل غزل ها، رباعی ها و ترجیع های اوست. دیوان شمس تبریزی در عرف خاندان مولانا و سلسله مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می شده است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته است همان دیوان یا غزلیات بوده است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده اند. همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان هایی است که در دوره های بعد بدان داده شده است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل ها را مولانا خطاب به شمس الدین تبریزی سروده است. نسخه های مختصر و کامل این دیوان از قدیم نزد اهل ذوق و اصحاب خانقاه رواج داشته که به تناسب مجالس سماع معمولا به ترتیب بحور وزنی اشعار بوده و پس از رواج چاپ هم با عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی بارها و بارها در ایران و هند به چاپ رسیده است. در دیوان شمس تبریزی بعضی غزل ها فاقد تخلص است و بعضی خمش، خامش و خاموش و خمش کن در پایان غزل دارد که تخلص مولوی است. در حدود صد غزل یا کمتر با تخلص به نام حسام الدین چلبی و نیز صلاح الدین زرکوب دارد، و بقیه غزل ها به نام شمس و شمس تبریز و شمس الحق تبریز است و…