کتاب گزارش نویسی داستانی روایی

در فصل اول و پس از مقدمه به شکل قدم به قدم شرح داده شده است که یک گزارشگر حرفه‌ای برای تولید یک گزارش خلاقانه به چه محتوایی نیاز دارد و چگونه باید به آن برسد. این بخش دو پیوست دارد. از انجایی که رویکرد مجموعه، گزارش‌های اجتماعی است و درصد قابل توجهی از این نوع گزارش‌ها، رویدادهایی را شامل می‌شوند که بحران و مصیبت‌ در آن نقش دارد، در پیوست اول با فنون مصاحبه و ملاحظاتی که روزنامه‌نگاران در تماس با این افراد باید لحاظ کنند،‌ آشنا می‌شوید. و در پیوست دوم فنون مصاحبه با کودکان و اشاره به پیچیدگی‌های طرح سوال و نزدیک شدن به فضای ذهنی آنان مورد توجه قرار گرفته است .در بخش دوم وارد ساختمان گزارش شده‌ایم، در این بخش شرح داده شده چرا لازم است اسکلت ساختمان گزارش، موزون و محکم باشد، برخی تمیهداتی پیشنهاد شده که گزارشگر با آن می‌تواند میسر اولیه را دقیق‌تر و سریع‌تر طی کند، همچنین سوال‌هایی که اگر قبل و حین گزارش به آن پاسخ دهیم کنترل داستان را بدست خواهیم گرفت. بعد وارد نازک‌کاری‌های گزارش شده‌ایم جایی که زیبایی‌های تولید به مرور چهره می‌نمایند؛ بافتن واژه‌ها، حصار کشیدن دور تحقیق، چگونگی شروع و پایان و نهایتا خلق موجودی که باید متوازن و موزون باشد .در این بخش همچنین شما دو گزارش دست اول خواهید خواند؛ «دخترکشی» و «او می‌خواست دخترهای مرا بکشد». موضوع هر دو گزارش درباره دخترکشی در هند است، علاوه بر نقد هر یک از دو گزارش،‌ آنها با هم مقایسه نیز شده‌اند تا در نهایت ما را به درک دقیق‌تری از درونمایه‌های متفاوت، نگرش‌های متنوع و توانایی در خلق یک اثر واحد از زاویه‌های بدیع رهنمون ‌کنند.بخش سوم ما را به گزارش داستانی نزدیک‌تر می‌کند، هنر قصه‌گو بودن و روایت‌گری و نویسندگی خلاق. در این بخش تاثیرات رمان و داستان کوتاه بر تقویت ذهن و قلم نویسنده با ذکر مثال‌هایی آورده شده است. با نقد کوتاهی بر بخشی از «پیرمردی بر سر پل»‌از همینگوی و «گردنبند» اثر موپاسان سعی شده حد و مرزهای رنگ و توصیف و ایجاز و قدرت گفت‌وگو در داستان و گزارش و نقاط اشتراک این دو حوزه بررسی شود و در پایان این بخش یک گزارش داستانی می‌خوانیم با عنوان «سرباز» که بیش از پیش تنوع حوزه گزارشگری را به نمایش می‌گذارد .در بخش چهارم «آقای کارول ریچ» با ما درباره گزارش‌های داستانی دنباله‌دار سخن می‌گوید؛ از ابزار گزارش تا ابزار نوشتن،‌ فنون شرح و توصیف، تکنیک‌های روایت‌گری، خلق متن‌های آوایی، چگونگی ایجاد شوق در خواننده و ریز مطالبی که توجه به آن در ساختار داستان پردازی ضروری است. (توصیه می‌کنم گزارشگران حوادث‌نویس ما به این قسمت توجه ویژه‌ای داشته باشند) در این بخش یک پیوست درباره گزارشگری روایی-داستانی در فضای وب خواهید خواند که آن نیز ادامه نقطه نظرات کارول ریچ است. موضوعی که در شرایط گرم بودن فضای مجازی امروزی، می‌تواند توجه بسیاری را برانگیزد .