کتاب زنی که پیر نمی شد

درباره کتاب:
به آن زنهایی فکر کردم که مثل اودت بدنشان را می برند. چهره شان را از ریخت می اندازند و پاک شدن سرگذشتی را می پذیرند که چهره شان حکایت می کند تا یک سال و شاید هم دو سال تصور کنند آن گنج مال آن هاست، گنجی که نگاه های پر طمع را به سمتشان می کشد در حالی که فقط هوسی زودگذر است که اشتیاق را بر می انگیزاند. گویی اشتیاق فقط به زیبایی مربوط است و زیبایی به جوانی من به آن زن ها فکر کردم به نبردشان برای فریفتن مرگ زیرا از آن نا امیدی حکایت می کند. به جنگ از پیش باخته شان علیه اولین چین و چروک ها فکر کردم اولین افتادگی پوست همه آن چیزهایی که به بقیه اعلام میکند چیزی از وجودشان در حال گریختن است. چیزی جبران ناپذیر، بدن ناپایدارشان شرمشان و من خواستم داد بزنم، فریاد بکشم فقط چیزی که دیری نمی پاید ارزشمند است و تهدید به از دست دادن دقیقا همان چیزی است که به ما کمک می کند زندگی کنیم.