پیمان ابراهیم

منطقه غرب آسیا یکی از مهم‌ترین مناطق جهان است که در سال‌های اخیر به‌ویژه پس از خیزش‌های سال 2011 در جهان عرب با تحولات عمیق و گسترده‌ای رو‌به‌رو شد. این مسئله، نه‌تنها سیاست خارجی و امنیتی دولت‌های منطقه را متحول ساخت، بلکه با بازتعریف ائتلاف‌ها و اتحادهای جدید، زمینۀ تغییر نظم موجود و شکل‌گیری واقعیت‌های نوین استراتژیک را در منطقه‌ به وجود آورد. بر همین اساس امارات متحدۀ عربی در 13 آگوست 2020، به‌عنوان نخستین کشور عربی حاشیه خلیج‌فارس و سومین کشور عربی پس از مصر (1978) و اردن (1994)، روابط پنهانی خود را با رژیم صهیونیستی علنی کرد. یک ماه پس از ابوظبی، منامه نیز به توافق عادی‌سازی با رژیم صهیونیستی که از آن به «پیمان ابراهیم» نام برده می‌شود، پیوست و روابط دیرینه خود را با تل‌آویو آشکار ساخت. موج عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی، در مدت کوتاهی به کشورهایی همچون سودان و مراکش نیز سرایت کرد. ازاین‌رو با توجه به روابط گسترده‌ و فزاینده کشورهای منطقه به‌ویژه پادشاهی‌های خلیج‌فارس با رژیم صهیونیستی از سویی و تحولات بین‌المللی در سایه حاکم شدن رهبران پراگماتیسم و عمل‌گرای عرب از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که چنین روندی تداوم داشته باشد و دیگر کشورهای منطقه را نیز در برگیرد.