کتاب نظریه هگل درباره دولت مدرن

دولت مدرن را به‌عنوان «تحقق عینی ایده اخلاقی» و عالی‌ترین تجلی «روح عینی» می‌داند که در آن آزادی فردی و جمعی به وحدت می‌رسد. از نظر او، دولت نه یک ابزار، بلکه «هدفی در خود» است که عقلانیت تاریخی را در قالب نهادهای سیاسی متجلی می‌کند.

هگل دولت مدرن را بر سه پایه خانواده (اخلاق طبیعی)، جامعه مدنی (عرصه منافع فردی)، و دولت اخلاقی (وحدت عقلانی) استوار می‌داند و آن را برتر از دولت‌های باستانی مانند شهر آتن می‌داند، چرا که حقوق فردی را در عین حفظ کلیت اجتماعی به رسمیت می‌شناسد.