کتاب گلستان سعدی به خط رسول مرادی

از متن کتاب:

یاد دارم در دوران طفولیت متعبد بومی و شب‌خیز و مولع زهد و پرهیز، شبی در خدمت پدر رحمت الله علیه نشسته بودم و همه شب دیده بر هم نبسته و مصحف عزیز بر کنار گرفته و طایفه‌ای گرد ما خفته، پدر را  گفتم از اینان یکی سر بر نمی‌دارد که دو‌‌گانه‌ای بگزارد. چنان خواب غفلت بُرده‌اند که گویی نخفته‌اند که مُرده‌اند. گفت جان پدر تو نیز اگر بخفتی به از آن در پوستین خلق افتی
نبیند مدعی جز خویشتن را
که دارد پرده پندار د رپیش
گرت چشم خدا بینی ببخشند
نبینی هیچ کس عاجزتر از خویش