کتاب اومانیسم و اگزیستانسیالیسم در اندیشه ی عربی

درباره‌ی کتاب :

جنبش احیای فلسفی با گرایش‌ های مارکسیستی، پوزیتیویستی و اگزیستانسیالیستی در گردشگاه قرن نوزدهم به قرن بیستم بالیدن گرفت و این تکاپوی فلسفی به جوامع غیراروپایی، همچون جهان عرب، نیز راه یافت و موجب پویایی عرصه ی فلسفیدن در آن جوامع شد. عبدالرحمن بدوی (۲۰۰۲-۱۹۱۷)، فیلسوف معاصر مصری نیز جزء نامدارترین اندیشمندانی است که در شمار متفکران اگزیستانسیالیست قرار می‌ گیرد و صاحب تالیفاتی درخور توجه در این حیطه است. وی در محضر بزرگانی چون طه حسین، مصطفی عبدالرزاق، الکساندر کواریه، پروفسور آندره لالاند و پاول کراوس تلمذ کرده، همچنین از نیچه و هایدگر تاثیر پذیرفته است. برخی فلسفه‌ پژوهان مصری قائل به این هستند که در دوران معاصر تنها فیلسوف مشرق‌ زمین که دانشنامه‌ ها و منابع غربی از او یاد کرده‌ اند، همانا عبدالرحمن بدوی است. تاکید عبدالرحمن بدوی بر اگزیستانسیالیسم، خاصتاً اگزیستانسیالیسم عربی را، می‌ توان چنین تبیین کرد که هر ملتی باید روزی مقدرات خویش را به دست هیچ معماری، غیر از آن کسی که همچون آنان درد را زیسته باشد، محتوم ندانند و مجال را جز به خودشان به هیچ‌ کس وامگذارند. چون اگزیستانسیالیسم خواهان آن است که انسان خود تمامی کران‌ ها و افق‌ ها را به امید وصال به هستی‌ شناسی اصیل درنوردد و خویشتن را از نو بیابد.