کتاب عشق‌ در سنت‌ هندویی ‌مسیحی‌

عشق از جمله موضوعاتی است که از آغاز پیدایش انسان تاکنون مناقشات متعددی را به خود اختصاص داده است همیشه در صدر دغدغه های بشر بوده است و از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد هر یک از مکاتب و سنت های دینی تلقی خاصی از آن ارائه نموده اند و جریان های متعددی در جهت تبیین آن شکل گرفته است. در این پژوهش عشق در سه سنت هندویی مسیحی و اسلامی با تأکید بر بهاگوته پورانه عهد جدید و قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته است از عشق در سنت هندویی با عنوان بهکتی به معنای عبادت مستمر عاشقانه و خالصانه و در مسیحیت با نام آگاپه در مفهوم محبت به خدای پدر و در سنت اسلامی و به ویژه قرآن با واژه حب از آن یاد شده است. این عشق سوزان در وجود سالک سبب حیاتی تازه میشود و بدین ترتیب وصال با حضرت حق محقق می گردد. دستاورد اصلی این نوشتار نشان داد که عشق در بهاگوته پورانه عهد جدید و قرآن کریم سبب پالایش روح و جان عاشق می گردد در هر سه سنت با کمی تسامح باور بر این است که انگیزه آفرینش عشق بوده است آنچه نیز در نهایت موجب رستگاری و بهروزی انسان میشود عشق به خداوند است. در این راستا بررسی مقایسهای مفهوم عشق و شقوق آن در سنتهای مذکور در فهم متقابل آنها از یکدیگر مفید خواهد بود.