کتاب پروسلوگیون

درباره کتاب:

این رساله (پروسلوگیون) – اگر نه زیباترین – یکی از زیباترین اظهار نظرها است؛ با حال و هوایی در خور روح انسانی، حال و هوای آگوستینی، که همانا «ایمان درصدد فهم» است. ایمان در صدد فهم، ایمان مقرون به فهم نیز هست و این ایمان، معرفت جوست و در همان حالی که آن را شامل است، با ایمانی تشویش ناپذیر و مطلق به نامحدودیت قوایش، خود را به رفیع ترین اسرار متافیزیک دینی در می اندازد. هیچ چیز بازش نمی دارد: فروزان در فروغ الهی، در حقیقت و وجود خداوند، جان انسانی – جان مؤمن – که تصویر و انگاره خداوندی است، خود را درخور احساس می کند و فراخوانده شده به دریافت حقیقتی که او را حمایت می کند، در بر می گیرد و آبیاری اش می کند، حقیقتی که گرچه از آن به غایت دور شده باشد، از خودش بدو نزدیک تر است.