کتاب روزگار سپری شده

بخشی از کتاب: روزبه را در حالی که بارانی آبی رنگش از یک طرف آویزان و از طرف دیگر بالا رفته و کوتاه شده بود و کلاه کاموایی دستبافت خودم تا روی چشمش پائین آمده بود کشان کشان بردند تا از نظرم ناپدید شد. فقط خدا میداند چه بر من گذشت همه وجودم در نگاهم بود و روز به گریان را بدرقه میکردم دهانم خشک تلخ و حالم به شدت منقلب شده بود و واقعا من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود