کتاب تابوت های شکسته

بخشی از کتاب:

دستم را بگیر

شانه هایت صخره های زاگرس

و تنت

برهنگی ذهنم را

در میان روزهای نخستین آفرینش

هویدا میکند

و من

اندوهی سرگردان

که تنها

الفبای چشم هایت را میداند.

مرا دور کن

از هیاهوی شهری

که موهایت برایم بافته است

و قبری

با راهرویی باریک

از پشت گردنت

تا انتهای هستی

انتظارم را میکشد