کتاب بازتاب

بخشی از کتاب: در با تیک کوچیکی باز شد و من با ترسی هر چند زیرپوستی و پنهون وارد فضای نیمه روشن مزون شدم از اینجا تا دلم بخواد خاطره داشتم خاطره از زنی که بعد مرگ همسر و دخترش و ازدواج با پیرپسری که استاد دانشگاه بود هیچ وقت خنده به لبهاش نیومد خاطره از دختربچه ای که عصرها بعد مدرسه تکالیفش رو تو اتاق کار اون زن و پشت میز برشش می نوشت خیره موندم به پله ها و دختربچه ی خیالاتم با پیراهن قرمز دامن یفی و کفشای ورنی سفیدی که تق تق صدا میخورد به سمت بالا دوید و رو هر پاگردی که رسید، خم شد و به من که پایین پله ها ایستاده بودم لبخند زد.به سختی نگاهمو ازش گرفتم و به سمت آسانسور رفتم گاهی لازم بود بعضی از خاطره ها رو مثل مشق شب خط زد و کنار گذاشت