کتاب هر واژه یک بذر است

مدتی است می بینم که بیشتر وقت ها دارم به سفره ماهی ها فکر می کنم. هنگامی که در خیابان راه می روم یا در لحظه ی ناهوشیاری پیش از خواب این حالت برایم رخ می دهد. البته نه به سفره ماهی های طبخ شده، بلکه به آن هایی که زنده اند و با تغییر رنگ در کف دریا پنهان می شوند. کسانی که از ماسک زیرآبی استفاده می کنند می دانند که تشخیص آن ها کار آسانی نیست و تنها از حرکات جزیی و منظم شنی که روی بدن شان است می توان متوجه حضورشان شد. فقط چشم هایشان، در کنار یکدیگر دیده می شود. در واقع این چشم ها هستند و نه دندان ها، باله ها یا اسکلت فرز و چابک آن ها که با تشخیص خطرات و نزدیک شدن شکارهای احتمالی فرمان تغییر رنگ پوشش بدن را صادر می کنند و به این موجود بسیار محتاط و بزدل، امکان بقا می دهند و…