کتاب تاریخ تحولات ایران شناسی در دوران اسلامی

درفصل اول، قلمرو پژوهش «مکتب زبان شناسی و فقه اللغه ایرانی»، «مکتب تاریخی ایران شناسی» و «مکتب جغرافیایی ایران شناسی» را شرح می‌دهد.فصل دوم، شناخت متون و اهمیت آن در تحقیقات ایران شناسی است.فصل سوم،حیات معنوی و تاثیرات فرهنگی ایران، در قرون نخستین اسلامی و روند اسلامی‌شدن ایران تا سقوط عباسیان در قرن هفتم هجری را مورد بحث قرار می‌دهد.فصل چهارم،زبان‌های ایرانی در دوران اسلامی و لهجه‌ها و گویش‌های مختلفی را که در سراسر ایران بکار می‌رود را بررسی می‌کند. فصل پنجم، ساکنان و اقوام مختلفی را که در ایران ساکنند،مورد تفحص قرار می‌دهد.فصل ششم، درباره اهمیت اسناد و مدارک تاریخی در مطالعات ایرانی است. فصل هفتم ،مربوط به اهمیت سفرنامه‌ها در تحقیقات ایران شناسی است.فصل هشتم ،درباره اهمیت و نقش ادبیات تاریخی و متون نثر است. فصل نهم، نظام حکومت ایران، تشکیلات اداری و سازمان‌های مختلف اجتماعی ایران را توضیح داده است.فصل دهم، به جهان‌بینی و اندیشه‌های ایران در دوران اسلامی اختصاص دارد.