کتاب آخرین برف زمستان

اون اواخر، سفرهای محمد بیشتر از همیشه شده بود و من مدام تنها بودم. اون که حاضر نبود یه زمانی منو تنها راهی جایی کنه حالا راضی به این شده بود که مدام تنهام بذاره و بره. گاهی شب‌ها از شدت ترس و فشار روحی و روانی تا صبح بیدار می‌موندم و از سر لج‌ولجبازی لب به غذا نمی‌زدم. انگار یه جورایی دنبال جلب توجه محمدی بودم که به عمد یا غیرعمد نادیده‌ام می‌گرفت. نتیجه‌ی این نادیده گرفتن و اون لج‌ولجبازی زخم اثنی عشرم و درد غیرقابل تحمل معده‌ام با منشا عصبی بود.