کتاب اوستا کتاب مقدس پارسیان

اثر حاضر مهم‌ترین منبع و مأخذ مطالعاتی دربارهٔ دین زرتشت و زبان‌های هند و ایرانی است. متن کامل اوستا به همت کارل فریدریش گلدنر در سدهٔ ۱۹ میلادی در سه جلد (جلد اول یسنا، ۱۸۸۶. جلد دوم ویسپرد و خرده اوستا، ۱۸۸۹ و جلد سوم وندیداد، ۱۸۹۶) منتشر شد. زبانی که کتاب دینی زردشتیان بدان نوشته شده اوستایی نامیده می‌شود. به جز کتاب اوستا و آثار وابسته به آن هیچ اثر دیگری از این زبان در دست نیست. زبان اوستایی زبانیست متعلق به دورهٔ باستان زبان‌های ایرانی و آبشخور آن نواحی شمال شرق ایران بزرگ. اکنون بیشتر دانشمندان همداستانند که این زبان به نواحی آسیای میانه و احتمالاً به نواحی خوارزم تعلق داشته.
گلدنر با عرضهٔ مجموعهٔ اوستا، گنجینه‌ای را برای مطالعات بعدی در دسترس دانشمندان قرار داد.
متون اوستا بعدها با نظم دیگری عرضه می‌شوند. گلدنر در این مجموعه احتمالاً بر مبنای نظم قرار گرفتن متن‌های اوستایی در نسخه‌های خطی، این ترتیب خاص را در پیش گرفته.