بحران دموکراسی در ایران

کتاب پیش رو اثری است از “فخرالدین عظیمی” که در آن “بحران دموکراسی در ایران” را از سال 1320 تا 1332 مورد بررسی قرار می‎دهد. در سال 1941 انگلیس و روسها ایران را اشغال کردند. رضاشاه مستبد تحت فشار انگلیس مجبور به کناره‌گیری شد و این اتفاق، یکی از پرتلاطم‌ترین دوره‌های تاریخ سیاسی مدرن ایران را به دنبال داشت. ایران صحنه آشفتگی سیاسی شد و شامل جناح‌ها و سازمان‌های متعددی شد که اعتقادات ایدئولوژیک آنها از چپ کمونیستی تا راست مذهبی را در بر می‌گرفت.هدف اصلی “فخرالدین عظیمی” در “بحران دموکراسی در ایران” توصیف مجموعه ای از عوامل پیچیده از جمله مقررات و محدودیت‌های قانون اساسی است که مانع از پیدایش و توسعه یک حکومت پارلمانی با ثبات در ایران در فاصله زمانی خاتمه پادشاهی رضاشاه در شهریور 1320 تا سقوط دولت دکتر مصدق در مرداد 1332 در ایران شد. سناریوی ناشی از شرایط پیش‌آمده سبب شد که ایران خود را در یک بن‌بست مزمن و در عین حال تجزیه‌کننده ببیند و بحران های سیاسی متعددی را نشان دهد.”بحران دموکراسی در ایران” اولین مطالعه مفصلی است که به زبان انگلیسی نیز منتشر شده است و جزئیات چشمگیر جدیدی را در مورد نزاع و دسیسه‌ای که مشخصه آن دوره است، ارائه می‌دهد. همچنین به دنبال توضیح این موضوع است که چرا تنها تجربه طولانی ایران با دموکراسی پارلمانی محکوم به شکست بود. اقتدارگرایی و فقدان جامعه مدنی واقعی که ناشی از ناکامی‌های این دوره بود به تبیین مشکلات مستمری که ایران تا امروز هم با آن دست به گریبان است، منجر شد. این مطالعه از نظر گستردگی و عمق پرداختن به موضوع و همچنین استفاده گسترده از منابع فارسی و سایر زبان‌ها بی همتاست.