کتاب بهای سنگین مادی گرایی

کتاب «بهای سنگین مادی گرایی» نوشته تیم کاسر ( -۱۹۶۶)، پژوهشگر و روانشناس آمریکایی، است. کاسر به خاطر نوشتن کتاب هایی با موضوعات اگزیستانسالیسم، مادی گرایی و فرهنگ مصرفی توانسته جایگاه خوبی بین مخاطبان خود کسب کند. او در این کتاب، به رابطه بین مادی گرایی و ناخشنودی می پردازد و دو دلیل را برای ارتباط آن ها بر می شمرد. دلیل اول متوجه بارهایی است که مادی گرایی بر روح انسان تحمیل می کند. امیال برای داشتن کالاهای مادی بیشتر و بیشتر ما را به درون زندگی ای با سرعت زیاد و دیوانه وار می کشاند. کاسر ثابت می کند که امیال یا «نیازهای» فزونی یافته برای داشتن بیشتر یا مصرف بیشتر به طور عمیق و پویا با احساسات ناامنی شخصی مرتبط اند. به نظر می رسد مادی گرایی به بهترین شکل در میان افرادی رشد می کند که درخصوص مسائل مربوط به عشق، عزت نفس، شایستگی یا کنترل احساسات نامطمئن هستند. این داستان غم انگیز مدرنیته است. در پیش گفتار کتاب «بهای سنگین مادی گرایی» می خوانیم: «در این مرحله از تاریخ بشر، منابع مادی کافی برای تغذیه، پوشاک، سرپناه و آموزش هر فرد زنده روی کره زمین در اختیار داریم. فقط این نیست. ما، در عین حال، برای افزایش مراقبت های بهداشتی، مبارزه با بیماری های مهم و پاکسازی نسبتا زیاد محیط زیست در جهان ظرفیت کافی داریم. وجود چنین منابعی صرفا خیالپردازی آرمانی نیست، واقعیتی است که در خصوص آن تردید چندانی وجود ندارد. با این حال، نگاهی گذرا بر هر بخشی از این جهان در حال گرم شدن به ما می گوید که تا چه حد از دستیابی به هر یک از این اهداف فاصله داریم. اگر به چشم بصیرت بنگریم، می توانیم ببینیم که جامعه بشری به دو جهان مجزا تقسیم می شود: جهان «اول» آکنده از تجملات و مصرف گرایی است و جهان «سوم» آکنده از محرومیت، فقر و مبارزه برای زنده ماندن. در حالی که در گذشته جهان های اول و سوم از طریق مرزهای ملی قابل تمایز بودند، امروزه در اغلب کشورها به طور فزاینده ای می توان مرفهین بی دردی را یافت که در محاصره مستمندان اند. اکثر جمعیت دنیا اکنون در اقتصادهای «برنده همه چیز را برمی دارد» زندگی می کنند، جایی که هدف اصلی افراد به دست آوردن هر چیزی است که می توانند برای خودشان کسب کنند، برای هرکس به اندازه حرص و طمعش. در این چشم انداز اقتصادی، خودخواهی و مادی گرایی دیگر نه به صورت مشکلات اخلاقی، بلکه به عنوان اهداف اصلی زندگی نگریسته می شوند.»